Στο πέρασμα των αιώνων και κατα τη διάρκεια όλης της πορείας της ιστορίας, ο άνθρωπος διδάσκεται να ενστερνίζεται ως δεδομένα πεποιθήσεις και απόψεις της εκάστοτε χρονικής περιόδου, που ενδέχεται να του στερούν την ελεύθερη και κριτική σκέψη που θα μπορούσε να έχει. Δεδομένα όπως ο διαχωρισμός, στα πλαίσια του διαίρει και βασίλευε, μεταξύ του «εμείς» και «αυτοί» και  πεποιθήσεις όπως ότι η ύπαρξη ενός ηγέτη είναι απαραίτητη σε κάθε σημείο της ιστορίας οποιασδήποτε ομάδας, σε οποιοδήποτε σημείο της γης στην ιστορία.

Το σύγγραμμα αυτό, θέτωντας αρκετά ερωτήματα, επιδιώκει να αποτελέσει ένα κάλεσμα προς την κατεύθυνση να αναρωτηθούμε όλοι αν είναι όσα δεχόμαστε ως δεδομένα όντως δεδομένα και αν, ο καθένας από εμάς ξεχωριστά και όλοι μαζί, θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε και να συμβάλλουμε στο να ζήσουμε σε έναν πιο ελεύθερο κόσμο, όπου, απελευθερωμένοι από προκαταλήψεις άκριτες παραδοχές και στεγανά, θα μπορούσαμε να εξετάζουμε τα πράγματα από μια διαφορετική σκοπιά. Επιπλέον, επιχείρει να προσφέρει τροφή για σκέψη και να αναδείξει ορισμένα, ενδεχομένως, παράδοξα που συναντάμε στην καθημερινότητα μας και στον τρόπο ζωής και αποδοχής καταστάσεων που έχουμε αυτόματα ενστερνιστεί και συνηθίσει.

 

 Μέσα από τις σελίδες του επιδιώκει λοιπον να προσφερει μια εναλλακτικη σκοπιά, μια σκοπιά όπου θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε και να ζήσουμε σε ένα περιβάλλον, που μπορεί τώρα να φαντάζει απόλυτα ουτοπικό, το οποίο όμως θα παρείχε  ένα σαφώς καλύτερο επίπεδο ζωής για όλους ανεξαρτήτως, απαλλαγμένο από τον συνεχή ανταγωνισμό και τις παθογένειες όλων των τωρινών συστημάτων εξουσίας.  Ένα περιβάλλον όπου η μέριμνα για το κοινό καλό να είναι αυτονόητη και αυτόματη, χωρίς να είναι αναγκαία η ύπαρξη κάποιου μηχανισμού, κάποιου «βούρδουλα», που να επιβάλει την ομαλή συνύπαρξη των ανθρώπων μέσα σε καθορισμένα πλαίσια. Δεν είναι αργά για την αλλαγή.

Το σύγγραμμα αυτό αποτελεί μια προσωπική προσέγγιση στην έννοια της αναρχίας, μια έννοια πολύ παρεξηγημένη, που σήμερα συσχετίζεται κυρίως με βανδαλισμούς και παραβατικές  συμπεριφορές. Η αναρχία όμως δεν είναι αυτό, είναι η κατάσταση όπου οι άνθρωποι μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά και παραγωγικά χωρίς να είναι αναγκαία η ύπαρξη κάποιας, ορισμένης με κάποιον τρόπο, ανώτερης αρχής που να τους ελέγχει και να τους συντονίζει. Αυτό το έργο έχει ως σκοπό να αναδείξει το πως θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα, αν και σήμερα αυτό μοιάζει, προφανώς, απολύτως ουτοπικό.

Χωρίς να εξετάζω και να αναλύω ενδελεχώς όλες τις υποπεριπτώσεις και τις καταστάσεις  που θα μπορούσαμε να συναντήσουμε μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, καθώς όπως αναφέρεται στη συνέχεια του βιβλίου, όλα αυτά στην ουσία τους μπορούν να απαντηθούν και να αντιμετωπιστούν, επιχειρώ να θέσω αρκετά ζητήματα με σκοπό να δοθεί τροφή για σκέψη, προκειμένου να αναρωτηθούμε όλοι σχετικά με αρκετά που λαμβάνουμε ως δεδομένα, γιατί έτσι έχουμε μάθει και έτσι έχουμε συνηθίσει να κάνουμε.

Στις σελίδες αυτού του βιβλίου θα τεθούν αρκετά ερωτήματα και θα γίνει προσπάθεια να αναλυθούν καταστάσεις που σήμερα βιώνουμε καθημερινά με σκοπό να αναρωτηθούμε αν θα θέλαμε να είναι διαφορετικά κάποια πράγματα που λαμβάνουμε ως δεδομένα, ώστε στη συνέχεια να δούμε πως θα μπορούσαμε να κινηθούμε προς αυτήν την κατεύθυνση, προκειμένου να είμαστε έτοιμοι για την αλλαγή ή να είμαστε μέρος της.